Man en paard: februari 2013

woensdag 27 februari 2013

Wie ben je: Bambi, Peter Pan of Barbie?

Ik heb iets meer dan een maand geleden, mijn eerste blogpost als 'Man en Paard' geschreven. Tijd voor een terugblik. Even reflecteren, navelstaren, spiegelen of mijzelf diep in de ogen kijken (voor zover dat gaat met zo'n dikke zonnebril).

Het is niet dat ik voor het eerst schrijf overigens. Eerder heb ik onder een ander pseudoniem geschreven, maar dat werd geen succes en ik heb die blog verwijderd. Misschien dat er nog wel ergens flarden daarvan op het internet rondzweven.

Bambi

In januari 2013 ben ik weer met frisse moed begonnen.
Als ik alles zo terug lees, ben ik vooral begonnen om frustraties van mij af te schrijven. Het klinkt nogal eens opstandig, schreeuwerig, tegendraads en gefrustreerd. Lekker schoppen tegen de gevestigde orde, mensen afzeiken en iedereen stom vinden.

Ik klink als een jengelend verwend klein kind. Je kent ze wel, die jankjongeren die je in de supermarkt tegenkomt, vergezeld door een paniekerig kijkende, angstig hert imiterende, ouder, die zichzelf continue verontschuldigt tegenover het overige winkelende publiek, dat met afkeurende blikken naar de op de vloer rollende dreumes kijkt. Bambi en de Draak...

foto: 'here we go again...' - loungerie via Compfight cc

Barbie

Inmiddels ben ik het drammerige al een beetje kwijt aan het raken, alhoewel ik nog steeds behoorlijk over de zeik kan gaan en ongeremd mijn mening wil spuien. Er zijn van die momenten dat ik gewoon nog steeds niet volwassen ben, waardoor ik steeds meer begin te twijfelen of ik wel of niet aan het Peter Pan syndroom lijd (vrouwelijke of mannelijke variant: kies maar uit).

Maar ja, zeg nou zelf, wie wil nou niet nog steeds stoer gevonden worden, door de lucht vliegen, ijzer vreten en, net als Simson, de allersterkste zijn? Of in een roze cabrio rondrijden, je 'my little pony' borstelen en toch nog even dat leuke balletpakje-van-vroeger (so cute!) uit de kast halen? Jawel, er is ook een Barbie syndroom. Dat kan trouwens zowel op het fysieke vlak (wespentaille, duckface, botox) slaan, als op Personal Branding (volgens Verbeeck).

Ik denk dat ik nog maar even wacht met volwassen worden. Dat kan altijd nog; later, als ik groot ben. Mocht je binnenkort aan je vergadertafel iemand tegenkomen die zich gedraagt als een klein kind en enigszins met één been buiten de realiteit lijkt te staan, dan heb je grote kans dat je mij tegen het lijf bent gelopen.

Tip voor de lunch na de vergadering: graag frietjes met appelmoes en een flesje chocolademelk (met rietje).

Social Recruitment is hartstikke oud

Ik heb het al een paar keer geroepen: Social Media wordt vervuild en stukgecommercialiseerd.

Inmiddels gaan onze marketeers naarstig op zoek naar andere gebieden op Social Media omdat Facebook en Twitter in populariteit afnemen. Daar is niks meer te scoren, zijn niet genoeg Euro's meer uit te persen en zijn geen successtories meer te behalen.

Ik lees het steeds vaker en langzaam bekruipt mij een gevoel van rust en tevredenheid. Eindelijk is het zover: we worden met rust gelaten!!!
Ik kan weer rustig over de digitale snelweg zaken doen zonder besprongen te worden door flitsende, pakkende, vernieuwende en vooral onderscheidende reclame. Ik kan eindelijk alle Ad-Blockers uitzetten, want ondanks dat ze handig zijn, vreten ze CPU.

foto: 'business woman' - ralev_com - www.sxc.hu

Helaas, de rust is van korte duur. Er duikt een nieuwe soort met verstorende capaciteiten op: de recruiter.

Recruiters zijn soms behoorlijk assertief en omdat ik niet zo heel sterk in mijn schoenen sta, te beleefd ben en moeilijk 'nee' kan zeggen manoeuvreer ik mijzelf soms in lastige posities. En daar word ik niet blij van.

Vroeger schoten ze je aan wanneer je op de beurs stond. Visitekaartjes uitwisselen en dan een afspraak bij het AC-om-de-hoek onder het genot van een bakje lauwe koffie (2e kopje gratis, dat dan weer wel).
Nu is dat niet meer zo. Nu moet alles op Social Media.
Als je mijn blog een beetje hebt gevolgd is het je inmiddels wel duidelijk, dat ik niet zo gecharmeerd ben van al die mensen op mijn Social Media.
Ga toch weg en iemand anders lastig vallen! En laat mij lekker rustig Faceboeken, Twitteren en LinkedInnen.

BTW, als je dacht dat recruiten via Social Media nieuw is: not! Zie het artikel in de linklist onderaan deze pagina, met als publicatiedatum 6 maart 2008! Vijf jaar oud al weer en dat is dinosauruswerk op ICT gebied...

Top 5 ways to scare away recruiters

Maar hoe jaag je die recruiters weg? Bullhornreach heeft een leuke infographic gemaakt. Overduidelijk met een Halloween thema, desondanks niet minder leuk.

Eigenlijk is deze infographic andersom bedoeld. Het geeft tips hoe je kunt voorkomen dat je recruiters afschrikt of op hun banned-lijst komt te staan.

Maar je kunt het natuurlijk ook heel letterlijk nemen, zodat je juist wél aan de verkeerde kant van de 'Naughty or Nice List' komt te staan en ze je met rust laten.

Met stip op nummer 1: solliciteer op banen waarvoor je absoluut niet geschikt bent
Gevolgd door nummer 2: doe jezelf beter voor dan je bent
En op 3: heb het alléén maar over je salaris
En de rest: lees je zelf maar.

Het kost allemaal even tijd, maar hoe vaker je het doet, hoe meer recruiters van jouw bestaan afweten en hoe irritanter jij voor ze wordt.

Je ultieme doel: een plekje op hun zwarte lijst!

maandag 25 februari 2013

Interactief? Volgens mij nog lang niet.

Ik heb sinds een paar maanden een smartphone. Eindelijk doe ik ook mee.

We zijn thuis niet van die trendsetters. Trendvolgers zijn we ook niet trouwens, want we lopen meestal twee jaar achter. Zo waren wij volgens mij het laatste huis in Nederland waar een videorecorder naar binnen werd gereden. We hebben ook nog steeds zo'n vierkant 70cm diagonaal kamervullend beeldkanon van Philips. Inderdaad, destijds vast te duur gekocht en nee, niet geclaimd: het was toen een uitverkoopje.

Mijn dochters roepen al een lange tijd om modernisering van ons beeldvermaakassortiment.
De beelden van de Wii zien er niet echt jippie uit, films kijken doe je ineens op brievenbusformaat door de grote zwarte balken onder en boven en analoog televisie kijken is toch ook niet meer van deze tijd?
Maar ja, wij zijn nog een beetje van het oude stempel: waarom iets weggooien als het nog werkt? Het geld groeit ons niet op de rug en de dames willen ook op schoolkamp, een scooter, een nieuwe mobiel (want deze is al 1 jaar oud) en die-kei-hoge-hakken-uit-de-reclame.
We bewaren de wensen wel even tot een later tijdstip. En dan nog maar hopen dat we nog weten wat we toen ook al weer zo leuk vonden en waar het te koop was, want af en toe duizelt het ons door al die wensenlijstjes.

foto: 'desire' - MarioMancuso via Compfight cc/td>

Eigenlijk zou je een soort Evernote moeten hebben voor je televisie. En dan niet via een tweede scherm, maar gewoon vanuit mijn luie stoel. Even en swipe-beweging naar de televisie toe en de reclame wordt opgeslagen. Op mijn eigen account natuurlijk, want mijn super-intelligente tv weet dat ik het ben. En misschien is er dan nog veel meer mogelijk dan alleen maar het opslaan van een reclame-item.

De eerste stappen naar interactieve reclame zijn al in oktober 2012 gemaakt door Ster Extra. Een app die laat weten dat je extra's kunt bekijken tijdens een commercial.
Maar ja, dan moet ik nog op de bank gaan zitten met een extra schermpje. Laat ik daar nou geen zin in hebben! Over niet al te lange tijd staat er zo'n plat mega-scherm in mijn woonkamer (we lopen tegen de technische levensduur van ons huidig apparaat aan). Dan ga je toch niet zitten tobben op zo'n tabletje?
Daarnaast is het nog steeds eenrichtingsverkeer. Ik moet een apparaat aanzetten en daarna wordt er iets naar mij toe gestuurd. Interactiviteitsniveau: nul, zero, zip, niks, nada, noppes.

Smartfactor

Nee, we zijn er nog niet voor wat betreft dat interactieve. Misschien moet eerst het apparaat eerst zelf wat 'smarter' worden voordat de reclamewereld het volledige potentieel op de consument kan loslaten. Nu is nog één op de vier televisies een Smart TV. Als dat aantal hoger wordt en de 'smartfactor' hoger wordt, zie ik wel meer mogelijkheden.

En mijn dochters ook vrees ik...

Waarom domme mensen dom blijven

Ik heb een onbezorgde jeugd gehad. Ik groeide op in een gezin waar het mij aan niets ontbrak.
Mijn vader had de dagelijkse leiding over een goedlopend commercieel bedrijf. Dikke auto voor de deur (elk jaar een nieuwe!), lekker vaak op vakantie, alles in overvloed, kopen wat je wilt en krijgen wat je vraagt.
Eén ding is door mijn ouders mij altijd ingeprent: "Doe niet alsof je belangrijker bent dan iemand anders: die ander is nét zo belangrijk. Je bent niet belangrijker dan de putjesschepper, de vuilnisman of de garagemedewerker die onze auto elke week wast en voltankt. Je bent niet belangrijker dan de krantenbezorger, de postbode of de verwarmingsmonteur. Die mensen zijn net zo hard nodig als jij, misschien wel harder."

En dat klopt ook. Moet je eens kijken wat een zooitje het wordt wanneer er wordt gestaakt.
Ondanks dat er nogal wordt neergekeken op MBO-beroepen draait de Nederlandse economie wél voor het grootste deel op deze mensen. Dat besef moet nog een beetje doordringen. We doen het met z'n allen. Als lager-, midden- een hogeropgeleiden maken we gezamenlijk de BV Nederland.

De één is niet minder dan de ander.

Ben ik nou zo dom?

Misschien ligt daar wel de oorsprong van het feit, dat ik mij in het geheel niet schaam om dom over te komen. Collega's worden al moe als ik tijdens vergaderingen aanschuif, want ik vraag écht alles wat ik niet snap. Soms valt het mee, maar meestal is het best wel veel.

Om mijn ego enigszins op niveau te houden, houd mijzelf voor dat de ander het niet duidelijk uitlegt, want als hij dat wel deed, hoefde ik het niet te vragen. Toch stel ik mijzelf wél elke keer weer de vraag: "Waarom ben ik áltijd de enige die dingen niet snapt en om uitleg vraagt?" Ben ik nou zo dom, of zijn anderen dat ook maar verbloemen zij dat beter?

foto: 'Head in Hands' - Alex E. Proimos via Compfight cc

Ja-knikker

Een tijdje geleden ben ik naar een paar voorlichtingsmiddagen geweest. Daar stond iemand uitleg te geven en gebruikte nogal wat afkortingen en vaktermen. Voor hem gesneden koek, voor mij was het af en toe net zoiets als koeterwaalse wartaal. Tien man aan tafel en niemand die heeft gevraagd wat die afkortingen en vaktermen betekenden. Nee hoor, niets laten blijken, gewoon 'ja' knikken en doen alsof je het begrijpt.

Want je wilt tenslotte niet afgaan in het bijzijn van je collega, die je al een tijdje angstvallig in de gaten houdt omdat hij of zij wel eens achter jouw baantje aan zou kunnen zitten.

Want je wilt niet laten merken dat je je kennisniveau al een tijdje laat versloffen. Omdat je het zo druk-druk-druk hebt. Omdat je zó geleefd wordt door je werk, dat je het ook allemaal niet meer kunt verhapstukken.

Want je wilt niet laten merken dat het je eigenlijk allemaal boven je pet gaat en de ontwikkelingen niet meer kunt bijbenen. Dat je een fossiel aan het worden bent in jouw vakgebied en binnenkort publiekstrekker wordt als archeologische opgraving in dat kantorencomplex waar je jezelf elke dag met je zakje brood naartoe sleept.

Dat laatste is wel erg overtrokken en te cynisch misschien, maar soms denk ik er wel zo over. Waarom doe je alsof je alles snapt, terwijl dat niet zo is?

#dtv

Ik vind het dom. Jij niet, want anders deed je wel anders. Maar je blijft zwijgen, dus blijf je dom.
Eerlijk is eerlijk: ik durf ook niet meteen na elke onbegrepen komma of punt een spreker te onderbreken, maar als het teveel wordt, doe ik dat wel. Dan vinden ze me mij maar dom; ik heb een gladde rug.

Ik heb overigens de spreker tijdens de voorlichtingsmiddag onderbroken en na twee onderbrekingen ging hij vanzelf alle afkortingen direct uitleggen. Speciaal voor mij, althans, zo voelde dat. En ik voelde mij er niet eens dom om. Een verademing. En achteraf sprak ik collega's die het fijn vonden dat ik die vragen stelde, omdat dat duidelijkheid schiep.

Tip voor de spreker: gebruik geen vage taal, maar maak duidelijk wat je wilt met taalgebruik dat voor iedereen te begrijpen is en eenduidig is.

Tip voor de luisteraar: durf-te-vragen! Ook al wordt het door De Volkskrant afgeraden. Je leert er alleen maar van, ook al mag je voor het antwoord ook best zelf wat moeite doen. Als bijverschijnsel kan het vragen stellen ook ontwapenend en bevrijdend werken bij jouw collega's. Die hebben ineens door dat er nóg iemand is die het ook niet allemaal precies weet.

Want zeg nou zelf: wie kan zeggen dat hij alles al weet? Ik niet.

vrijdag 22 februari 2013

Waarom vogels fluiten en Twitteraars zuigen

Ik heb het even voor je opgezocht: vogels zingen om te communiceren.
Bij de meeste soorten zingt alleen het mannetje. Dat doet hij om een vrouwtje te veroveren of om het broedgebied af te bakenen. Net zoals de kat zijn territorium afbakent, maar dan zingend en zonder stank.

Fluiten en communiceren doe je niet zomaar. Er zit altijd iets achter.
Hij fluit vanaf zijn steiger naar de vrouw die voorbij loopt, de buurvrouw fluit op haar vingers (hoe doet ze dat toch?) als de kinderen naar binnen moeten komen voor het eten, ik fluit op Twitter als ik aandacht wil van mijn followers.

foto: untitled - schmich via Compfight cc

Niet dat ik die aandacht altijd krijg trouwens. Het gebeurt wel eens dat ik een dijk van een blogpost heb geschreven (ja, écht), maar dat er geen hond naar kijkt. Blijkbaar heb ik niet de juiste snaar geraakt in mijn Tweet, niet de juiste titel gebruikt of niet de juiste steekwoorden opgesomd.

Kwijl

Jij wordt alleen maar getriggerd door een beperkt aantal woorden die je aanzetten tot actie. En je onderneemt alleen maar actie wanneer je denkt dat je er beter van wordt, het een probleem oplost, je er iets van leert of er iets mee kunt verdienen. Anders ga je snel verder naar de volgende Tweet. Geen eten, geen kwijl.
In het lijstje hieronder staat wel een linkje naar een website die adviezen geeft over sterkte titels voor social media, maar ik doe daar niet aan. Ik zou het wel kunnen gebruiken, maar ik ga je niet lokken. Als je bij me op bezoek wilt komen moet dat vrijwillig gaan. Als ik je naar binnen moet sleuren doe ik iets niet goed.

Ga dan maar naar de volgende Tweet en kijk of er wat van je gading bij zit, of er informatie bij zit die je kan opzuigen en je je eigen kan maken. Of wees nou eens die ene uit de bekende '1% regel' of het '90–9–1 principe'.
uitleg: als er 100 gebruikers online zijn, zijn er 90 die alleen maar consumeren, 9 geven feedback en maar 1 maakt nieuwe content.

Zuig alles maar op, maar ga niet lopen zeuren als de Twitterbron opdroogt door een tekort aan bijdragen. Je hebt nog steeds de kans om er iets zinvols aan toe te voegen.

De vage ambtelijke uitspraken op Twitter e.o.

Ik heb een paar willekeurige uitspraken van Twitter op een rijtje gezet. Nou ja, niet helemaal willekeurig natuurlijk, want ik heb ze verzameld op vaagheid.
Het valt mij op, dat de meeste vage berichten van ambtenaren afkomstig zijn. En dan niet de doorsnee ambtenaar, maar diegene die zich nét wat meer wil onderscheiden van de rest.

Rookgordijn

Omhul je met onbegrijpelijke taal en iedereen vind je interessant. Niemand durft toch te vragen wat je bedoelt, omdat niemand dom wil overkomen. Mij boeit het niet, dus ik vraag het gewoon recht op de man of vrouw af (tot op heden heb ik nog van niemand antwoord terug gekregen trouwens). Vandaar dat ik niet overal even populair ben.
Veel mensen ervaren kritische vragen als een vorm van afbrekende kritiek, een persoonlijke aanval. Terwijl het bij mij heel vaak alleen maar om verduidelijking gaat en ik het positief benader.
Leuk al die moeilijke woorden, maar wat bedóel je er nou precies mee?
Als je dat niet uit kunt leggen moet je ook geen vage taal gebruiken. Of gebruik je die woorden alleen maar uit onzekerheid, om je onkunde te verstoppen?

De ambtenaren waarvan ik verwachtte dat ze veelvuldig vaag taalgebruik zouden gebruiken in hun Tweets (burgemeesters, wethouders en andere hoogwaardigheidsbekleders), schrijven verrassend genoeg kort, bondig en in klare taal op Twitter. Dat zou toch navolging moeten vinden bij hun onderdanen, of niet?

foto: 'So confused' - rachel sian via Compfight cc

Er is behoefte aan duidelijkheid. Dat heeft zelfs de overheid door. In 2011 zijn bijvoorbeeld ruim tweehonderd ambtenaren van de gemeente Terneuzen terug de schoolbanken in gegaan voor een cursus 'helder taalgebruik'. En dat geldt voor zowel het standaard papierwerk, als de digitale communicatie.
Het kan allemaal helderder en eenvoudiger.

Ik heb zo het vermoeden, dat best wel wat ambtenaren extra training mogen krijgen in het helderder en duidelijker schrijven. Alhoewel, gisteren kwam ik een stukje tegen van een salesmanager, brrrrr...

Hieronder staan stukjes van zeven vage uitspraken op Twitter. Als decoratie bij dit artikel. Uitgekauwde gemeenplaatsen, niet echt originele zinsdelen, onnavolgbare oneliners, achterhaalde tjakka-taal.

we hebben weer meters gemaakt
inspiratie en passie
organiseer voor elke stap een eigen schaalniveau
complexiteit wordt niet als probleem gezien maar als onderdeel van de oplossing
meer gericht op hiërarchie dan op de samenleving
verder ontwikkelen digitale competentie van belang
over horizontalisering en complexiteit in beleid

Als jij nog ander bloemrijk taalgebruik boven tafel kunt halen, houd ik me aanbevolen.

donderdag 21 februari 2013

Een definitie van Social Media en de praktijk

Ik heb een definitie van Social Media opgezocht op internet. Vrij vertaald luidt deze als volgt:

"Social Media is een weergave van alledaagse gesprekken, in de supermarkt, een bar, trein, bij de koelkast of in de speeltuin. Deze gesprekken bereiken een groot publiek omdat er gebruik wordt gemaakt van moderne digitale mogelijkheden die fungeren als een soort megafoon."

Het is één van de vele definities die er bestaan en ik ben nog geen één tegengekomen die lading compleet dekt. Niet iedereen denkt hier hetzelfde over. Er blijven nuanceverschillen en qua interpretatie is er een wereld aan mogelijkheden en combinaties te maken: een hoop puzzelstukjes waarbij je het totaalplaatje nooit geheel in beeld krijgt. Zelfs niet als je er bovenop zit. Of misschien wel omdat je er te dicht bovenop zit.

foto: 'Camera+Map+Rec=_' - Daniel*1977 via Compfight cc

In heel veel artikelen kom ik tegen dat Social Media sociaal moet zijn. Je gebruikt Social Media, dus ben je sociaal. Zelfs in artikelen van één van mijn favoriete websites, Frankwatching, kom ik deze gedachtengang tegen.
En dat is volgens mij nét andersom denken. Het is niet zo, dat je Social Media hebt om sociaal te doen. Nee, omdat je sociaal doet, heb je Social Media. Het is een klein verschil, maar het is er wel.

Tweerichtingsverkeer

Dat neemt niet weg, dat er best wel eens wat meer tweerichtingsverkeer mag komen.
Té vaak zie ik dit: iemand post een Tweet, vervolgens wordt erop gereageerd en daarna... niets meer. Het gesprek is dood. De initiator van het gesprek is dat niet, want even later duikt de volgende Tweet op. Alsof je in je eentje in een bomvol stadion loopt te roepen.
Of: iemand schrijft een blog, doet een post-and-forget en diegene die reageert op de blog krijgt nooit meer reactie. Omdat daar niet naar gekeken wordt, omdat het niet meer interessant is, want jij hebt je punt al gemaakt in je artikel.

Dat vind ik lomp. Ben je dan zo egocentrisch dat je alleen maar bezig bent om overal lijntjes naar jezelf achter te laten? Ben je dan zo lomp dat je je lezers niet serieus behandelt en ze gewoon negeert? Ben je dan zo naïef dat je niet ziet dat je je eigen glazen ingooit wanneer je iemand dood blijft zwijgen?

Wanneer je Social Media alleen maar gebruikt als egobooster of websitemagneetje, laat het dan alstublieft!

Personal Branding: ik ben Fake

Ik heb scheve tanden, flaporen die ook nog niet eens op één lijn staan, een scheefstaande grote hoekige neus, slecht tot zéér slechte ogen (je weet wel, vaste klant bij de jampottenafdeling bij de C1000), haar dat altijd alle kanten opstaat of als een badmuts over mijn hoofd geplakt zit en te grote voeten waar de exceem afspat als ik stress heb. En dat heb ik nogal eens. Geloof me, als ik samen met Quasimodo (die klokkenluider uit de Notre Dame) aan een Missverkiezing zou meedoen, zou Q gewoon winnen.

De profielfoto van mijn Twitter account is dan ook geen foto van mijzelf (staat ook in de beschrijving), maar is een uitsnede van een foto die ik in een eerdere blogpost heb gebruikt. Het geeft een beetje weer hoe ik ben en het ziet er een stuk beter uit om naar te kijken. Het oog wil ook wat.

foto: 'Veiled' - ST E PH/ EN _G via Compfight cc

Eén van de voordelen van Social Media is, dat je me nooit 'in real life' (waarom zeggen we dit nou altijd in het Engels?) tegenkomt en jij een beeld van mij kunt vormen naar aanleiding van wat ik allemaal bewust en, meer nog, onbewust op je loslaat via deze weblog.

Op een gegeven moment beslis je dat ik óf best wel interessant bent om naar te luisteren, óf dat ik een gefrustreerde mislukte wannabe-blogger ben. Dan ben ik of Belle, of het Beest; Christine of de Phantom; David of Goliath; de Efteling of Walygator.

Voorlopig ben ik nog niets anders dan een beginnende blogger zonder enige vorm van erkenning. Wanneer ik roep dat Facebook op zijn retour is en dat het de trend wordt om te gaan ontvrienden leest niemand dat. Wanneer ene meneer Alphenaar dat zegt, dan is het meteen hot, want deze meneer heeft zijn sporen in het vak inmiddels wel verdiend. Of laat ik het beter zeggen: hij profileert zich een stuk beter dan ik en naar hem wordt geluisterd. (offtopic: sorry JW, ik moet ineens denken aan de film Man in Black en het volkje in de kluis: 'All hail J'. Linkje naar YouTube)

Niet dat ik een dom blondje ben hoor, ik ben steengoed in mijn vakgebied (en ook niet blond overigens). Maar ik kan mijzelf slecht verkopen. Dat doet hij toch een stuk beter en daar heb ik ook weer bewondering voor.
Misschien dat ik dan toch iets aan mijn 'Personal Branding' (al weer Engels) moet gaan doen.

Ik heb 11 tips/steekwoorden onder elkaar gezet waar ik iets mee moet gaan doen volgens één van de vele bronnen op internet (je wilt niet weten hoeveel websites ik hierover tegenkom en iedereen heeft de kip met gouden eieren):

baseer je op je krachten, talenten, vaardigheden, passies en waarden
kijk zo onbevangen mogelijk naar jezelf
zet jezelf op de kaart
blijf echt
inspireer jezelf
heb geduld
sterke punten
grijp je kans als die zich voordoet
wees relevant
houd evenwicht tussen geven en nemen
wees uniek

Daar moet ik het toch wel mee kunnen redden? Moet ik alleen nog uitzoeken hoe ik gezien wil worden. Is daar ook een website voor?

En misschien moet ik ook wat minder gedachtekronkels (of zijsprongen) tussen haakjes in mijn blogs gaan zetten...

We zijn écht een ontwikkelingsland geworden

Ik heb op school het vak geschiedenis altijd een leuk vak gevonden. We hadden zo'n leraar die met smaak over het verleden van Nederland kon vertellen. In je verbeelding zag je de stoere helden op zee, het afzien op Nova Zembla, het blinken van de Gouden Eeuw, de Industriële Revolutie, maar ook de gruwelen van de massaslachtingen en slavenhandel. Ook daar waren we blijkbaar goed in.

Vooral van de slavenhandel hebben we goed geprofiteerd. Als superieur ras, als overontwikkelde blanken, hebben we de mensen uit Afrika als vee opgestapeld in onze boten en als zoete broodjes verkocht.
Alsof ze als mens niets waard waren, een zandkorrel in de woestijn, een druppel in de oceaan en een stofje in de wind.

Hoe anders is het nu. Het rijke Westen is oud aan het worden en strompelt amechtig en hijgend als een oud postpaard de laatste decennia door. Tot het is opgebrand, neervalt en niet meer kan.

foto: 'Sleep on a bench' - Matti Mattila via Compfight cc

Afrika daarentegen bloeit op als economie. Een ongekend optimisme blaast door grote delen van het continent en langzaamaan verandert er wat. Zelfs zoveel, dat Nederland achterop raakt.

M-Pesa

Als voorbeeld: mobiel betalen. Hier in Nederland wordt er druk over geschreven, wordt er veel onderzoek naar gedaan want het moet wel veilig en niemand wil zijn vingers branden. Na de zomer gaat Nederland er ook mee aan de slag. Voorlopig op kleine schaal en nog met kleine bedragen. Want het moet allemaal wel voorzichtig en verantwoord.

In Kenia bestaat mobiel betalen al járen! Het kan niet anders, of wij worden vanuit dat land een beetje meewarig aangekeken. Misschien wel met een flink stuk leedvermaak. Zij hebben iets dat wél werkt en al een tijdje ook.
Via M-Pesa (Swahili voor 'mobiel geld') sms je gewoon het bedrag dat je wilt betalen naar diegene waaraan je het wilt betalen. Heel simpel en het werkt altijd zolang je mobiele verbinding hebt. En genoeg tegoed op je rekening. Dat kan je op elke straathoek opwaarden trouwens, heel handig.
Verdere uitleg staat op Wikipedia. Een linkje daarheen is hieronder toegevoegd.

We zien nu aan een ontwikkelingsland hoe erg wij achterlopen. Niet omdat we technologie niet hebben, maar omdat we de ballen ervoor niet hebben. Iedereen wacht af hier, niemand durft verantwoordelijkheid te nemen en we blijven onderzoeken en uitproberen totdat het laatste verzonden bitje verantwoord kan worden tegenover een parlementaire enquête.

Ons muizengedrag staat innovatie in de weg. Ooit waren we vooruitstrevend, ooit waren we ontdekkingsreizigers, pioniers. Ooit was de horizon ons doel en was 'the sky the limit' (bah, nu zeg ik het zelf ook).
Nu wachten we zo lang, dat we achter lopen. Wanneer gaan we weer gas geven?

woensdag 20 februari 2013

Men buy, women shop (met infographic)

Ik heb ze vandaag weer zien staan hoor: de mannen voor de winkels van Hunkemöller, Zara en Bershka. Ze zijn (vermoed ik) overgehaald voor hun vriendin of vrouw om 'gezellig' mee de stad in te gaan. Maar ja, mannen die van urenlang shoppen houden zijn dungezaaid. Ze zijn er wel hoor! Maar niet hier...

foto: 'Shop Till He Drops' - Chris JL - Compfight cc

Wordt het anders wanneer er online wordt gewinkeld? Ik denk het niet. Mannen blijven nog steeds van de korte rechte lijnen en vrouwen kunnen ook online uren shoppen en als vlooien op een hond door de digitale shoppingmalls springen. Als enige voordeel voor de man zie ik, dat hij nu op de bank kan blijven zitten, met voetballen aan, voeten op tafel en een favoriet drankje in de buurt.

'Men buy, women shop'

Er blijft verschil tussen 'We gaan iets kopen' en 'We gaan shoppen'. De eerste zin impliceert een snelle actie waarbij het doel, winkel en artikel bekend is en de koopactie zo efficiënt mogelijk wordt uitgevoerd. De tweede zin geeft al meer ruimte aan de tijdsduur en hoeveelheid winkels die moet worden bezocht.
Voor mannen is winkelen een taak die zo snel mogelijk moet worden volbracht, voor vrouwen is het meer een sociale bezigheid. Gezellig. Volgens meneer Greg Laden is het iets dat zijn oorsprong in de oertijd heeft. 'Me Tarzan, you Jane'.

Er zijn nog meer onderzoeken en websites met wetenswaardigheden over dit fenomeen.

De redactie van BesteProduct.nl heeft vanmorgen een infographic vrijgegeven waarin zij de uitkomsten van enkele onderzoeksresultaten overzichtelijk heeft weergegeven. En wat blijkt: online wordt het meeste geld uitgeven door de mannelijke helft van onze bevolking.
Waaraan al het geld wordt uitgegeven en hoeveel tijd daarvoor nodig is kan je teruglezen in de infographic, dat ga ik niet nóg een keertje oplepelen voor je. Je mag er zelf ook nog wel een beetje moeite voor doen toch?

Als je klaar bent met lezen, verwen jezelf dan maar met een lekkere plak chocolade, een biertje, een glas wijn of een bakje pinda's. Gewoon uit de keuken.

Links

Google gebruikt ReCAPTCHA om huisnummers te ontcijferen

Ik heb even getwijfeld of ik wel deze blogpost zou gaan maken.
Eigenlijk is dit al heel erg oud nieuws (maart 2012 ongeveer), maar op Twitter is er niet zo heel veel over terug te vinden en in de Nederlandstalige nieuwsrubrieken en blogs nog minder.

Dus zoals de titel al zegt: Google gebruikt ReCAPTCHA om huisnummers te ontcijferen.

Wat is ReCAPTCHA?

CAPTCHA is een afkorting voor 'Completely Automated Public Turing test to tell Computers and Humans Apart'.
Heel kort: het is een stukje software dat een poging doet om computers te onderscheiden van mensen. Geef een bezoeker twee onduidelijke afbeeldingen en laat hem die overtypen. Van één afbeelding weet de software het antwoord al (het controlewoord), van de andere moet de oplossing worden ingetypt.

Tot voor kort werd ReCAPTCHA gebruikt ten behoeve van het digitaliseren van boeken. Onleesbare tekstgedeelten werden aan enkele gebruikers getoond, en de oplossing met de meeste stemmen was de winnaar.
Voor het digitaliseren van boeken een prima oplossing en iedereen is hiermee geholpen.

foto: 'uitsnedes van schermafdrukken'

Gratis puzzeldrones

Maar nu! Vanaf maart 2012 ongeveer verschijnen er geen woorden meer in de te raden afbeelding, maar huisnummers. Dit zijn gedeelten van afbeeldingen uit Google Streetview. Die worden in combinatie met reCAPTCHA gebruikt om de positiebepaling van Google Maps te verbeteren.
Jij en ik mogen als gebruiker daarbij helpen. Gratis en voor niets.

Als makke schapen vullen we de nummertjes in, want we willen verder! Onze beloning krijgen we niet van Google, maar van het scherm dat achter de ReCAPTCHA op ons wacht. Kwijlend als het hondje van meneer Pavlov, gretig als de eekhoorn Scrat en zijn eikeltje uit Ice Age.

Zo doe ik precies waar ik altijd bang voor ben geweest: ik word vrijwillig commercieel ingeschakeld. Zonder dat ik het in eerste instantie door heb, zonder dat ik er veel keuze in heb. En daar baal ik van...

O ja, hoor ik nog iemand 'privacy' roepen of niet?

dinsdag 19 februari 2013

O, ben jij die ene Hyves-gebruiker?

Ik heb inmiddels aardig wat Social Media profielen opgebouwd. Facebook, Twitter, LinkedIn, Pinterest, Google+ en nog een stapeltje van die dingen. Dat stapeltje heb ik ooit aangemaakt omdat ze hip waren en ja, als je erbij wilt horen moet je meedoen met de massa. Ik dus ook.

Niet dat ik alle mogelijkheden even actief gebruik trouwens. Bij mij is Facebook favoriet, gevolgd door Twitter en LinkedIn. Ik ben aardig doorsnee hé?
En nog meer doorsnee ben ik als ik zeg dat ik van middelbare leeftijd ben, getrouwd ben, kinderen heb, in een rijtjeshuis woon, een baan met een modaal inkomen heb, een auto voor de deur heb staan, mijn boodschappen bij de Jumbo doe en de kortingsstickers van de Karwei- en Hemafolder overal op plak. Ik pas zó erg in zo'n huisje-boompje-beestje-profiel, bijna gênant.

Hoe zit het met de rest van Nederland? Mijn dochter had een uitgesproken mening over de Facebook-gebruiker, maar de mening van een recalcitrante tiener vind ik niet helemaal representatief. Op zoek naar keiharde, liefst onafhankelijke, cijfers!
Een onderzoek uit 2012 levert aardig wat profielschetsen per Social Media gebruik op. Leuk om te zien is het verschil in mannen en vrouwen en de leeftijdsgrenzen.

foto: 'Different interests' - zilverbat. - Compfight (cc)

Facebook: Je bent een jongere tot 25 jaar. Maar als je tussen de 35 en 54 jaar bent, is de kans groot dat je een vrouw bent. Waarom er meer vrouwen in deze categorie op Facebook zitten is niet bekend, maar de vooroordelen zullen niet van de lucht zijn.
LinkedIn: Je bent een hoogopgeleide man en jonger dan 55 jaar. Boven die leeftijd zie je je pensioen waarschijnlijk al aan de horizon opdoemen, waardoor je niet zoveel baat meer bij dit netwerk hebt. Onder de 55 jaar moet je natuurlijk scoren en je 'gezicht' laten zien (of eigenlijk, je nét iets te fout gesneden vakantiefoto die je als avatar gebruikt).
Hyves: Wie kent 't nog en wie gebruikt 't nog? Vooral laagopgeleide vrouwen volgens het onderzoek. Ik kan hier hele flauwe grappen over gaan maken, maar dat doe ik niet. Ik dacht trouwens altijd dat Hyves alleen voor kinderen was, maar dat is dus niet zo.
Twitter: Je bent jonger dan 55 jaar en vaak hoger opgeleid. Al zou je dat niet afleiden uit het taalgebruik, dat vaak meer doet denken aan primaten met één hersencel, dan de top van de evolutie waartoe wij ons zo graag rekenen. Misschien lees ik altijd nét die Tweets van die 46% laagopgeleide jongeren, kan ook nog.

Voor de nieuwere media zullen er allicht nog andere/recentere profielen te achterhalen zijn. Als jij ze hebt...

Ik ga toch nog eens kijken in welk hokje ik mijzelf kan stoppen.

Twitter als aspirientje

Ik heb wel eens van die dagen...

Vandaag is er weer zo eentje. Was ik maar in mijn bed blijven liggen. Niemand had me gemist en ik had een hele hoop irritatie misgelopen. Die irritaties had ik op een ander moment dan wel weer tegen het lijf gelopen, maar af en toe je kop in het zand steken is best wel lekker.

Kan je misselijk van jezelf worden?

Ik zoek afleiding op het internet om mijn gedachten te verzetten. Maar als ik begin bij mijn Twitter-tijdlijn word ik langzaamaan misselijk van al die tweeps die hun ego proberen te boosten. Op de één of andere manier vallen die Tweets mij nu meer op dan anders en erger ik mij er nu ook meer aan: 'Kijk mij eens professioneel zijn' en 'Ik ben lid geworden van die-en-die groep (dus tel ik nu mee)', 'Lees mijn blog over groen-geruite tafelkleedjes', enzovoorts. Ik moet ineens denken aan het beeld van de kale plofkip met de hoofdtooi van Joan Franka op, dat ik gisteren heb gebruikt. Net zo toepasselijk, net zo onecht, net zo nep, fake, vals, kunstgebit.

Het grappige is dan wel weer, dat ik geheid een Tweet van mijzelf tegen kom. Zelf ben ik net zo erg als mijn collega-twitteraars waar ik zo hard tegenaan schop. Ik weet dat, maar het is altijd makkelijker om naar een ander te wijzen, dan naar jezelf.

Kan je misselijk van jezelf worden? Blijkbaar wel dus...

foto: 'Where angels cry' - Pink Sherbet Photography - Flickr.com (cc)

Is er nog iets dat me vrolijk kan krijgen vandaag? Jawel hoor: één tweetje heeft het voor elkaar gekregen om me te laten glimlachen: "Ik vind dit briljant. Een onderzoek naar twitteravatars." van Frank Meeuwsen.
Ik naar die website achter het linkje en heb met verbazing gekeken naar een website van iemand die avatars op Twitter verzamelt en categoriseert. "Over al die twitterende mensen, hoe ze zichzelf zien en hoe ze gezien willen worden (of niet)".
Ik heb er met een big-smile op mijn gezicht doorheen gebladerd. Even de persoon los van de inhoud bekeken en mij verbaasd.

Dank je Frank voor de Tweet, dank je Albert voor je website.
You made my day!

maandag 18 februari 2013

Patsen met andermans veren

Ik heb er net weer eentje voorbij zien komen: een blogpost met daarin een infographic. Vergezeld van een nietszeggend inleidend tekstje van een paar zinnen zonder toegevoegde waarde. Daar baal ik dan weer van!

Natuurlijk, je hebt er weer een blogpostje bij, dus dat is weer goed voor je SEO (elke dag verse content, drie glazen per dag).
Maar je nept mij. Je haalt me binnen met de veelkleurige pracht van een pauwenkleed, maar je blijkt al heel snel een kale plofkip met de hoofdtooi van Joan Franka op. Niks nieuws, geen nieuwe wetenswaardigheden, geen opstekertjes, niets origineels.

foto: 'Looks like lots of eyes' - aussiegall - flickr.com (cc)

Jij bent alleen maar bezig met zoekmachinebevrediging (klinkt raar, maar je snapt me wel). Daarom voel ik mij als bezoeker helemaal niet serieus genomen. De volgende keer dat ik weer een Tweet van jou voorbij zie komen is de kans groot dat ik die gewoon oversla. Misschien ontvolg ik je meteen wel na de zoveelste illusie die jij mij voorspiegelt.

Weet je wat je gewoon moet doen? Tweet gewoon het origineel! Of zoek die infographic op Pinterest op en repin of like dat. Daarna mag je van mij dat gerust Tweeten, maar doe niet net alsof je iets wereldschokkends dat je zelf hebt uitgevonden, hebt te delen met mij. Want dat heb je niet.

Niet altijd tenminste...

Stop met kopie-Twitteren!!!

Ik heb hieronder even een lijstje voor je gemaakt met Tweets uit mijn tijdlijn op Twitter. Dan snap je wat ik bedoel:

Datum: 18-02-2013

07:05 Nu op M!: Social media in Nederland 2013: Groei van gebruik Twitter en Facebook afgevlakt
07:28 Social media in Nederland 2013: Groei van gebruik Twitter en Facebook afgevlakt
09:18 (er worden er een paar wakker) Social media in Nederland 2013: Groei van gebruik Twitter en Facebook afgevlakt
09:33 Onderzoeksresultaten social media in Nederland 2013: Social media beschouwd als vanzelfsprekend.
09:51 Social Media Nederland '13: Groei gebruik Twitter en Facebook afgevlakt

Al deze Tweets verwijzen naar hetzelfde bericht op M! naar aanleiding van het social media onderzoek van Newcom Research & Consultancy.

Waarom maak je daar nou een nieuwe Tweet van?
Waarom niet gewoon een Retweet van de auteur (M!)? Denk je dat je interessanter bent wanneer je zelf een Tweetje plaatst in plaats van een Retweet?
Waarom? Ik snap het niet...

Worst

Ik zie nu van vijf verschillende kanten elke keer hetzelfde voorbijkomen.

Jongens/Meisjes: ik heb wel wat beters te doen!

Je vervuilt mijn tijdlijn en je maakt jezelf minder interessant voor mij.
In plaats van iemand die originele bijdragen levert, ben je niet meer dan een copycat en in sommige gevallen nog een hele slechte ook. Je maakt jezelf tot eenheidsworst, een draadje paardenvlees uit de gehaktmolen, een kleurloze Social Mediaan, een karakterloze wannabee die alleen maar de Tweetcount op zijn profiel wil verhogen.

foto: 'faces' - Berkeley - www.sxc.hu

Tot overmaat van ramp besteedt Nu.nl hier ook nog aandacht aan. Weer hetzelfde rapport van Newcom Research & Consultancy en daar gaan we weer:

09:52 Nederlandse groei gebruik Twitter en Facebook stagneert: [linkje]… Niet zo gek na stormachtige groei vorig jaar?
09:53 Nederlandse groei Facebook en Twitter stagneert
10:10 Nederlandse groei Facebook (7,9 mln) en Twitter (3,3 mln) stagneert
10:29 Nederlandse groei Facebook en Twitter stagneert
10:30 Nederlandse groei Facebook en Twitter stagneert
10:32 Groei Facebook en Twitter in NL stagneert (alleen 15+). Hoe is groei onder kinderen&welk medium neemt het over?
etc. etc.

Wil je me wat beloven? Ga originele content Tweeten en doe eens wat moeite voor je followers.
Afgesproken? Dan blijf ik je grootste volger...

vrijdag 15 februari 2013

FU Facebook, FU Google

Ik heb wel eens van die momenten dat ik denk vooruit te lopen op de massa. Alle gadgets, updates en must-haves heb ik als eerste in huis of op mijn computer staan. Gewoon omdat ik dat leuk vind en razend nieuwsgierig ben. Dat je daarnaast ook lekker kan patsen dat je al dingen weet die jouw omgeving niet weet en heeft is ook mooi meegenomen natuurlijk. Doet het altijd goed op verjaardagen en bedrijfsfeestjes.

Zo ben ik, een aantal jaren geleden al weer, lid geworden van de groep bèta-gebruikers van UNTHINK. Een nieuw Social Media platform dat zich afzette tegen de privacy-overtredende giganten als Facebook en Google.

It's FU-time

Bekijk het campagnefilmpje maar hieronder. Gewoon even lekker trappen tegen F & G.

Het idealisme en de ambitie spat eraf in dit filmpje. Samen gaan we er wat beters van maken. Samen tegen Facebook met een gelukzalige lach op je gezicht. Veelbelovend en gesteund met een paar miljoen dollar van een investeerder die er wel brood in zag.

Toekomstmuziek

Ben je al op www.unthink.com gaan kijken? Daar staat helaas al een hele tijd een inhoudsloze pagina met de tekst: "Future Home Of Something Quite Cool".

Ik wacht nog steeds en hoop dat er binnenkort weer iets zinvols op deze website komt te staan. Of dat er een vergelijkbare speler op de Social Media markt opstaat. Dat zou een welkome afwisseling zijn, een mooie onderbreking en een mooi breekijzer.

Kunnen jullie marketingguys en -girls ook weer aan de gang...

Mijn nieuwe trend: asocialiseren

Ik heb een heleboel vrienden op Twitter.
Lang niet allemaal ken ik ze persoonlijk en niet iedereen zou ik op straat aanschieten (dan zou ik ze eerst nog moeten herkennen trouwens). Dat is toch wel eng, zeker als nerd zijnde.
Moet je ineens real-time conversaties aangaan in plaats van eerst rustig over elke lettergreep te kunnen nadenken, brrrrr... Ik stotter, stamel en struikel over mijn woorden, krijg een rood hoofd en mijn mooie, met beleid in mijn hoofd geprefabde, zinsconstructies eindigen pruttelend in een vaag gemompel. Als een kansloos stervende zwaan, een neerstortende ster.

Gelukkig kan ik mij op internet achter mijn Social Media zonnebril verschuilen. Rustig nadenken over elke letter die ik intyp, A-B testen op opmaak, zinnen, alinea's, inhoud, stijl en sfeer. Ik kan vrijgeven wat ik wil, ik kan laten zien wat ik wil en met een beetje goede wil kan ik zelfs mijn geslacht bepalen op basis van mijn schrijfstijl. Mannen schijnen meer over prestaties te Twitteren, terwijl vrouwen dat meer over emoties doen. En ook meer emotioneel trouwens.

foto: 'Young teenage woman' - Phartisan - www.stockfreeimages.com

Daarom heb jij geen idee wie ik echt ben. En als het goed is interesseert het jou ook geen ene bal, omdat je alleen maar geïnteresseerd bent in mijn korte onliners van maximaal 140 karakters. Je leest die vluchtig door om te kijken of er iets van je gading bij zit en anders ben je me na een seconde al weer kwijt. Vergeten, vergaan, verloren, verdwenen.

Stalker

Waarom zou ik dan aandacht aan jou besteden? Jij die me volgt als '@hetbestevoorjekindinPutten', '@BespaarGeld' en '@BestTipsOfTheWeb'. Weer zo'n automatische volger die, door bepaalde keywords in mijn Tweets, zonder menselijke tussenkomst een eenzijdige connectie met mij maakt.
Wie ben jij eigenlijk? Verstopt achter jouw Twitter-zonnebril en dan maar hopen dat ik je terug ga volgen zeker? Dacht 't niet: jij stalkt mij en als ik achter jou aan ga lopen, lopen we alleen maar rondjes. Dus...

Ik ga je gewoon blokkeren. Ik wil een uitgedund profiel. Geen duizenden volgers meer en ik volg ook niet meer dan 100 vrienden. Paal en perk. Alleen maar échte mensen waar ik ook nog eens mee in de kroeg kan gaan hangen. Als ik dat wil.

Ik wil jou niet. Vind me maar asociaal. Ik ben begonnen met asocialiseren. Houd me maar tegen, of doe je zonnebril af.

donderdag 14 februari 2013

Pas op met cookiemeldingenkillers

Ik heb een probleem. En dat is met cookiemeldingen. In de Tweede Kamer en op internet wordt er nog druk over gediscussieerd, maar er is volgens mij nog niet écht een beslissing genomen.

In de tussentijd word je gebombardeerd door pop-up vensters of schermoverlays met de vraag óf je (en soms ook wélke) cookies je wilt accepteren voordat je de website gaat gebruiken. Gek word je van dat geklik op 'oké', 'accepteren' etc. etc.
Totdat er iemand wakker wordt en een stukje software maakt dat automatisch op die knoppen voor je drukt: CookiesOK.
Nu hoef je zelf niks meer te doen en nog mooier: je ziet die pop-ups niet eens meer!

En daar schuilt voor mij ook meteen het gevaar van zulke stukjes software die 'automatisch' dingen voor je doen.
Ik heb even in de software van CookiesOK gekeken en dat scriptje klikt (op het moment van schrijven van dit artikel) alleen maar op knoppen met de namen:

cc-cookie-accept
authoriseCookies
cookie-opt-in-button
stDefaultButton
ccc-go
123privacy_footer
cookiewarningOK
consent-bar-cookiebar-button

Dit zijn namen van standaard cookie-scripts. In eigen beheer gemaakte knoppen en andersluidende knoppen worden niet herkend en daar wordt dus ook niets mee gedaan. Het is dus een semi-automatisch script. Elke knopnaam moet apart ingeprogrammeerd worden met als gevolg, dat het niet met elke cookie-vraag werkt.

Daar kan ik allemaal nog wel mee leven hoor.

foto: 'hi-jacking hotspot' - somadjinn - www.sxc.hu

Maar wat als een website met een compleet andere pop-up een knop met de naam ccc-go heeft, die malware installeert wanneer je op die knop klikt?

CookiesOK klikt zonder pardon op die knop en jij ziet het niet eens.

Wat de gevolgen zijn kan ik alleen maar raden. En ga je buurman of kennis-met-verstand-van-computers niet lastigvallen als je in de shit zit.

Of deze:

Stel je krijgt de volgende cookie-tekst voor je neus:

De website die u bezoekt verzamelt al uw gegevens, websites, foto’s door middel van cookies.
Wij sturen deze cookies, die zijn voorzien van uw huisadres, computer en weblogs, door naar diverse websites-met schaars-geklede-dames waar uw foto, telefoonnummer en adres prominent op de voorpagina komt te staan.
Klik op Accoord om hier mee in te stemmen.

[Accoord] | nietaccoord

Ik weet wél op welk knopje ik zou klikken. CookiesOK ook?

Wedden dat CookiesOK op 'Accoord' klikt?

Ik heb je gewaarschuwd.

Dit was géén artikel tegen CookiesOK, ik heb ook niets tegen de ontwikkelaar(s), maar dit programmaatje was wel de aanleiding voor dit stuk. Denk na voordat je software installeert!!!

dinsdag 12 februari 2013

Facebook is voor kleuters en bejaarden

Ik heb een dochter, maar dat heb ik al eens verteld.
De laatste tijd is ze nauwelijks meer actief op Facebook. Het antwoord op de vraag waarom dat zo is gekomen is een beetje onsamenhangend, zoals alleen een tiener dat kan formuleren.
Wees gerust: ik ga je niet vermoeien met het hele relaas, maar in het kort komt het hierop neer: Facebook is voor kleuters en bejaarden.

Net zoals bij Hyves een paar jaar geleden, trekken de mensen die zichzelf hip, trendy en anders vinden weg. Weg van de massaliteit, weg van de instituten die respectloos met privacy omgaan en die hun ziel en zaligheid, grondbeginselen, uitgangspunten en idealen ondergeschikt hebben gemaakt aan de commercie. Weg van de spammers, weg van de verraders.

Als de hele middencategorie wegvalt en zijn heil elders zoekt, dan blijft een uitgehold Facebook over. Een ontmoetingsplaats voor kids die K3 filmpjes plaatsen en ouderen die hun kleinkinderen tentoonstellen aan de wereld. Of we daarop zitten te wachten...

foto: 'Old man' - bigevil600 - www.sxc.hu

Wat doet die middenmoot dan? Die Twittert nog wel even door. En Pinterest? Is wel even leuk, maar ja, daar zit bijna niemand op. Ja, Weheartit (voor meisjes), 9Gag (voor jongens) en Instagram wil nog wel en Tumblr? Hier in Nederland slaat dat op de één of andere manier niet aan onder de vrienden, dus dat gebruiken we niet.

Verzin maar wat nieuws

Is het geen tijd dat er weer een nieuwe ontmoetingsplaats wordt gecreëerd? Facebook was heel even booming business, maar verliest steeds meer terrein bij de jongeren. Hoe krampachtig er ook wordt geprobeerd om te vernieuwen, het nieuwe is er al lang af, bijzonder is het niet meer en als jongere kan je je er niet meer mee onderscheiden van de massa. Je gaat toch niet op hetzelfde medium zitten als je vader, moeder en irritante zusje?

Tijd voor wat nieuws. Wie durft er op in te haken? Wie durft al vast hier zijn marketingstrategie op voor te bereiden? Wie durft er zijn campagnes in te perken om op die manier meer armslag over te houden wanneer het er écht om gaat spannen?

Tijd voor wat nieuws. Wie durft? Wie maakt de ruimte? Wie creëert een hangout voor een nieuwe generatie?

Pagina's

woensdag 27 februari 2013

Bambi

Barbie

Links

Top 5 ways to scare away recruiters

links

maandag 25 februari 2013

Smartfactor

Links

Ben ik nou zo dom?

Ja-knikker

#dtv

Links

vrijdag 22 februari 2013

Kwijl

Links

Rookgordijn

Links

donderdag 21 februari 2013

Tweerichtingsverkeer

Links

Links

M-Pesa

Links

woensdag 20 februari 2013

'Men buy, women shop'

Links

Wat is ReCAPTCHA?

Gratis puzzeldrones

Links

dinsdag 19 februari 2013

Links

Kan je misselijk van jezelf worden?

Links

maandag 18 februari 2013

Links

Worst

Links

vrijdag 15 februari 2013

It's FU-time

Toekomstmuziek

Links

Stalker

Links

donderdag 14 februari 2013

dinsdag 12 februari 2013

Verzin maar wat nieuws